• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Δημήτρης Κωνσταντάρας

Δεν «με χάλασε» καθόλου που «παραχωρήθηκε») το Παναθηναικό Στάδιο για το σόου του Οίκου Ντιόρ την Πέμπτη το βράδυ. Και γιατί να μην παραχωρηθεί άραγε; Για να μην παραπονούνται οι «προστάτες των αρχαιοτήτων» που έτσι κι αλλιώς αντιδρούν μέχρι και για τη δημιουργία τσιμεντένιου διαδρόμου στην Ακρόπολη για να μπορούν να την επισκεφθούν ηλικιωμένοι και ανάπηροι ;

Μια τηλεοπτική συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τέως πρωθυπουργού( «εφ όλης της ύλης» όπως είχε προδιαφημιστεί) είναι ένα σημαντικό γεγονός. Δεν είναι μια ευκαιριακή παρουσία στην τηλεόραση για να βελτιωθεί η εικόνα του τ. πρωθυπουργού. Και μια τόσο σημαντική τηλεοπτική εμφάνιση με συνέντευξη «εφ όλης της ύλης» πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα και από τον τηλεοπτικό σταθμό και από τον συνεντευξιαζόμενο.

Στις 15 Ιουνίου, συμπληρώνονται 27 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι. Μνημόσυνο δεν θα του κάνω, άλλωστε δεν το χρειάζεται. Η προσωπικότητά του είναι βαθιά χαραγμένη στην κοινωνική και εθνική μας μνήμη. Η Ελλάδα ολόκληρη – και οι νέες γενιές- τραγουδάει τα τραγούδια του. Ζει μέσα μας. Και συνεχίζει να μας διαπαιδαγωγεί με τη μουσική του

Η σουρεαλιστική εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κοινωνία μας ώστε να μην ξέρουμε τι ισχύει και τι όχι, τι υπάρχει ή τι είναι ανύπαρκτο, τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι φούσκα και σπάει και τι έχει υπόσταση, τι μετριέται και τι όχι, ποιος είναι ειλικρινής και ποιος πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Δεν μπορώ να φανταστώ τι τον έπιασε τον μεγαλοεφοπλιστή Πάνο Λασκαρίδη που μιλώντας σε ξένους δημοσιογράφους στο πλαίσιο έρευνας του οργανισμού European Investigative Collaboration που διεξάγουν σχετική έρευνα με τίτλο «Black Trail», για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη ναυτιλιακή βιομηχανία, είπε…. και τι δεν είπε για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό .

Ψάχνω, προσπαθώ να θυμηθώ, ρωτάω, ξαναδιαβάζω, εικόνες, ήχοι και δημοσιεύματα ξαναζωντανεύουν, μια αρρωστημένη ατμόσφαιρα που αναφέρεται ακόμα και σήμερα ως «φιάσκο» ξαναζεί και έρχεται στα μάτια μου μια φράση : « Μια κούρσα εκατομμυρίων, που στην διαδικασία του θυμίζει reality show ξεκινά σε λίγο στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας με έπαθλο τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας και γενικού περιεχομένου».

Ο επικεφαλής στο οικονομικό γραφείο του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, ήταν μια από τις πολλές προσωπικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη που τον τοποθέτησε δίπλα του, από την αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργού. Το βιογραφικό του ήταν εντυπωσιακό και έτσι τον μάθαμε : « Με σπουδές και προϋπηρεσία που προκαλούν δέος, ο 50χρονος οικονομολόγος αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα «όπλα» στη φαρέτρα του πρωθυπουργού» έγραφαν τα παραδοσιακά και ηλεκτρονικά ΜΜΕ για να μας τον συστήσουν. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα Οικονομικά από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Princeton, όπου ολοκλήρωσε τη διατριβή του με επιβλέποντα καθηγητή τον πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Ben Bernanke. Χαρακτηριστικά «αστεριού» και … «τυχερός ο Μητσοτάκης που τον βρήκε» λέγαμε όλοι.

Το διάβασα τις προάλλες – πιθανότατα το διαβάσατε κι εσείς- στον «Ανεμοδείκτη» του reporter.gr από τον Άγγελο Κωβαίο ότι «Κάτι μαγειρεύεται στο Μαξίμου». Αναθερμαίνω τη μνήμη: «Ήδη, από κάποιες πηγές μεταδίδεται ότι σε χρόνο που θα κριθεί κατάλληλος και εφόσον επιβεβαιωθούν τα στοιχεία υποχώρησης της υγειονομικής κρίσης, θα πρέπει να αναμένονται κάποιες αλλαγές στην κυβέρνηση». Ευτυχώς που το διάβασα. Γιατί οι «πληροφορίες των πηγών» είχαν φτάσει και στα δικά μου αυτιά. Συνεπώς, επιβεβαιώνονται. Άρα, μπορώ να γράψω τον συλλογισμό μου.

Αρκετά «μαζεμένοι» σε δηλώσεις, εμφανίσεις, παρεμβάσεις και διάφορες άλλες «προωθητικές» ενέργειες είναι τις τελευταίες ημέρες οι επαγγελματίες πλέον «διαμορφωτές κλίματος» της καθημερινότητάς μας με αποτέλεσμα να …δυσκολεύονται να βγάλουν θέματα ( ή καλύτερα «θέματα») τα Μ.Μ.Ε. Ας είναι καλά ο αμήχανος Ερντογάν που όλο και κάπως τροφοδότησε την ειδησεογραφία με τις κορώνες του.

Εδώ και αρκετούς μήνες, μεγάλη συζήτηση υποτίθεται ότι γίνεται για ανασχηματισμό. Τώρα όμως , όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται. Αλλά όχι στην κυβέρνηση. Στο άρθρο μου της 12 ης Μαρτίου με τίτλο : «Αυτή η επιτροπή κουράστηκε. Ξαναφέρτε τον Τσιόδρα», έγραφα μεταξύ άλλων ότι σύμφωνα με τον καθηγητή Γενετικής στη Γενεύη Μανώλη Δερμιτζάκη « η Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων πέρασε ίσως το σημείο που μπορεί να λειτουργήσει. Πρέπει να δημιουργηθεί μια πενταμελής Επιτροπή από διαφορετικές ειδικότητες και να βγει ξανά μπροστά ο Σωτήρης Τσιόδρας. Επιτροπές που έχουν μια ειδικότητα και είναι 30- 40 άτομα δε λειτουργούν».

Οι «μέρες κρασιού και λουλουδιών» στις σχέσεις Αθήνας- Άγκυρας έχουν τελειώσει.

Δεν είναι αλήθεια αυτό που λέμε πολλές φορές ότι «είναι δύσκολο να γράψω….» για ένα πολύ σοβαρό, πολύπλοκο και «επικίνδυνο» ζήτημα που μας αφορά και προσωπικά. Αντιθέτως. Για μένα, λ.χ., μού είναι εύκολο να γράψω για τη δολοφονία του συναδέλφου Γιώργου Καραιβάζ. Μού είναι εύκολο ακριβώς γιατί με αφορά προσωπικά, έστω κι αν ο συνάδελφός μου αυτός δεν ήταν προσωπικός μου φίλος. Ελάχιστα τον γνώριζα, ήταν αρκετά νεότερός μου, ανήκε σε μιαν άλλη γενιά αλλά…. ΗΤΑΝ δημοσιογράφος. Με Δ κεφαλαίο.

Για να καταλαβαινόμαστε και για να μην έχουμε παρεξηγήσεις : Η λέξη «μπουλούκι» προέρχεται από την τουρκική bölük και υπονοεί ένα στρατιωτικό σώμα ατάκτων που προέρχονταν από ‘δώ κι από’ κει , τους έδιναν μια μικρή αμοιβή και πήγαιναν να πολεμήσουν. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Στην Ελλάδα «πέρασε» ως ομάδες μαστόρων που δεν είχαν μόνιμη δουλειά και πήγαιναν από τόπο σε τόπο αναζητώντας εργασία. Και αργότερα, η λέξη «μπουλούκι» ήταν ο ορισμός μιάς ομάδας που σχημάτιζαν ένα «θίασο» που θα περιόδευε απ΄τη μια ως την άλλη άκρη της χώρας περιγράφει μία ομάδα ηθοποιών ( που λέει ο λόγος), έναν μικρό περιφερόμενο θίασο, ο οποίος ταξίδευε είτε με διάφορα «μέσα» ( μέχρι και με … μουλάρια) είτε και με τα πόδια για να παρουσιάσει στο «πόπολο», σε καφενεία ή πανηγύρια μία «παράσταση». Τις περισσότερες φορές χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς σκηνικά, χωρίς καν κείμενα αλλά με μόνη μια «κεντρική ιδέα» που βασιζόταν σε μύθους, ιστορίες ή και την καθημερινότητα.

Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman