• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Δευτέρα, 22 Δεκέμβριος 2008 01:59 | Γρηγόρης Νικολόπουλος

Ποιος είσαι, μεγάλε;

Για να αποφασίσει κάποιος τι θα κάνει όταν βρίσκεται σε δίλημμα, πρέπει πρώτα να σκεφτεί τι θέλει. Ποιος είναι, δηλαδή, ο στόχος του. Αυτό λείπει σήμερα από την ελληνική κοινωνία. Βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε προβλήματα τα οποία παραμένουν άλυτα επί δεκαετίες. Και η αιτία είναι ότι δεν ξέρουμε ούτε τι θέλουμε ούτε ποιοι είμαστε. Δεν έχουμε εθνικό στόχο ούτε εθνική ταυτότητα. Δεν ξέρουμε αν θέλουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα με μια ανοικτή δυτικού τύπου οικονομία ή μια κρατικοδίαιτη κλειστή οικονομία, τι είδους δημοκρατία θέλουμε να έχουμε, τι είδους Αστυνομία θέλουμε να έχουμε, ποια Παιδεία θέλουμε να έχουμε, ποια είναι η θέση μας στις διεθνείς εξελίξεις, τι θέση παίρνουμε απέναντι στην τρομοκρατία, αν είμαστε με το θεριό ή με τον Γιάννη.
Η εξεύρεση δανεικών είναι το βασικό, ίσως και το μοναδικό μέλημα του υπουργείου Οικονομίας. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η οικονομική πολιτική της χώρας. Ηδη οι ξένοι δανειστές αύξησαν το επιτόκιο με το οποίο μας δανείζουν στο 2,30% πάνω από το βασικό ευρωπαϊκό επιτόκιο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ελλήνων τραπεζιτών, θα μας το αυξήσουν ακόμη περισσότερο τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, όταν το Δημόσιο θα παρακαλάει για δάνεια.
Με την επικείμενη αλλαγή κυβέρνησης, εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής αναταραχής, καλό θα είναι να θέσουμε έναν νέο εθνικό στόχο, προκειμένου να αλλάξουμε μερικά πράγματα που μας βασανίζουν και που είναι η γενεσιουργός αιτία και των σημερινών βίαιων ταραχών. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η αντίληψή μας περί κράτους και δημοκρατίας. Το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος ακραία κομματικό, και αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές με την κυβέρνηση Καραμανλή. Ο κόσμος χωρίζεται σε δικούς μας και άλλους: οι δικοί μας διορίζονται, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας προάγονται, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας παίρνουν αυξήσεις, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας μπορούν να κλέβουν, οι άλλοι όχι, και ούτω καθεξής. Επειδή λειτουργούν έτσι τα πράγματα, αυξάνεται ο αριθμός αυτών που μένουν στο περιθώριο, που τα βλέπουν όλα μαύρα και που φυσικά δεν σέβονται κανέναν θεσμό. Και λογικό είναι να μη σέβονται τους θεσμούς, διότι οι θεσμοί είναι διεφθαρμένοι. Εχουμε μια διεφθαρμένη και ανίκανη κυβέρνηση, μια ανίκανη και επικίνδυνη Αστυνομία, μια Δικαιοσύνη που ανέχεται πολιτικές παρεμβάσεις, παπάδες και καλόγερους που βουτάνε το παγκάρι, γιατρούς που παίρνουν φακελάκια, εφοριακούς που παίρνουν μεγαλύτερους φακέλους και υπαλλήλους της Πολεοδομίας που παίρνουν ολόκληρους χαρτοφύλακες με λεφτά. Εχουμε δασκάλους που διαλύουν τα σχολεία για να εισπράττουν από τα ιδιαίτερα, καθηγητές πανεπιστημίου που δεν πατάνε στο μάθημα και ζουν από τα διοικητικά συμβούλια και τις επιτροπές, κατεστραμμένα σχολεία, ρημαγμένα πανεπιστήμια.
Η χρονιά που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολη για όλους. Πολύ πιο δύσκολη από ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Η διεθνής οικονομική κρίση θα βαθύνει, κύμα απολύσεων θα σαρώσει όλες τις οικονομίες, δεν αποκλείεται να έχουμε αρκετές πτωχεύσεις τραπεζών και κολοσσιαίων επιχειρήσεων στο εξωτερικό και το πιστωτικό σφίξιμο θα διατηρηθεί. Ολα αυτά αναμένεται να οδηγήσουν και σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις οι οποίες δεν ξέρουμε πού θα καταλήξουν.
Τα χθεσινοβραδινά επεισόδια, ένα κυρίως αποτέλεσμα θα έχουν. Η κυβέρνηση με ενα ακόμη επικοινωνιακό τρίκ, Θα συγκαλέσει το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών προκειμένου να «πάρει το ελεύθερο» για να «χειριστεί» την κατάσταση. Ο «χειρισμός» ασφαλώς θα στηριχτεί στην άγρια καταστολή η οποία προκύπτει σήμερα ώς αναγκαιότητα αφού πρώτα κατατρομοκρατήθηκαν οι πολίτες απο τις καταστροφές που η ίδια η αστυνομία κατ' εντολήν της κυβέρνησης επέτρεψε. Στόχος ήταν να ξεχαστεί η δολοφονία του ανήλικου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και να ανατραπεί η άποψη της κοινής γνώμης υπέρ της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Πρόκειται για ενα απλούστατο και εξαιρετικά χυδαίο σχέδιο το οποίο σύμφωνα με κορυφαίους πολιτικούς έχει μεγάλη δόση προβοκάτσιας απο τις μυστικές υπηρεσίες. Όσο και αν αυτή η άποψη μοιάζει με θεωρία συνομωσίας, δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση για το μέγεθος της καταστροφής που πραγματοποιήθηκε υπο την «υψηλή εποπτεία» της αστυνομίας.
Δευτέρα, 08 Δεκέμβριος 2008 10:25 | Γρηγόρης Νικολόπουλος

Οι επαίτες της Ευρώπης

Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει διαδικασία να μας πετάξουν οι ευρωπαίοι εταίροι έξω από την ΟΝΕ, όπως έγραφε πριν από κάποιες εβδομάδες το περιοδικό «Εconomist».Η απάντηση είναι ότι διαδικασία δεν υπάρχει, άρα δεν μπορούν να μας διώξουν. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ουσιαστικά είμαστε ήδη εκτός ΟΝΕ. Επισήμως το νόμισμά μας είναι το ευρώ. Στην πράξη όμως δεν έχουμε αρκετά ευρώ για να συντηρήσουμε το επίπεδο ζωής μας. Και επειδή δεν έχουμε, δανειζόμαστε. Και επειδή οι δανειστές μας ανησυχούν, μας δανείζουν με πολύ υψηλότερο επιτόκιο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι άλλοι Ευρωπαίοι. Το 2009 ο υπουργός Οικονομίας θα προσπαθήσει να δανειστεί περίπου 50 δισ. ευρώ κι εμείς θα πληρώσουμε το υψηλότερο επιτόκιο που έχει χρεωθεί ποτέ σε αυτό το νόμισμα για δάνειο εντός ΟΝΕ. Ουσιαστικά δανειζόμαστε όσο ακριβά δανείζεται μια χώρα που βρίσκεται εκτός ΟΝΕ.
Δευτέρα, 01 Δεκέμβριος 2008 09:57 | Γρηγόρης Νικολόπουλος

Τι πήραμε τελικά;

Την περασμένη εβδομάδα ήρθε στην Ελλάδα για τρεις ημέρες ο κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο. Λίγοι το πήρανε χαμπάρι, αμφιβάλλω αν το πήρε χαμπάρι και η κυβέρνηση. Το γεγονός ότι ο δεύτερος ισχυρότερος, αν όχι ο ισχυρότερος του κόσμου, ήρθε στην Ελλάδα επειδή η κρατική κινεζική εταιρεία Cosco νοίκιασε μια προβλήτα στο λιμάνι του Πειραιά δείχνει κάτι για τον ρόλο των ηγετών, ακόμη και των κομμουνιστών: ότι οι διεθνείς οικονομικές συμφωνίες είναι από τις σημαντικότερεςαν όχι η σημαντικότερη- δουλειές του ηγέτη κάθε χώρας. Ο κινέζος πρόεδρος ήρθε στην Ελλάδα διότι η συμφωνία ενοικίασης της προβλήτας ΙΙ στον Πειραιά αποτελεί μια διέξοδο του κινεζικού εμπορίου προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Δικαίως τη θεώρησε λοιπόν σημαντική. Αντίθετα όμως με ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως, ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν ασχολείται με τις διεθνείς μπίζνες. Το σύνολο της ελληνικής διπλωματίας εξαντλείται στη μάχη του ονόματος της πΓΔΜ τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται σε ύφεση και η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα εξεύρεσης δανεικών για να καλύψει τα ελλείμματα και να πληρώσει τις υποχρεώσεις του Δημοσίου. Το 2009 θα χρειαστεί να δανειστούμε περίπου 45 δισ. ευρώ από το εξωτερικό για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, ενώ ήδη χρωστάμε περί τα 260 δισ. ευρώ. Και ενώ βρισκόταν εδώ ο πρόεδρος της χώρας που έχει αυτή τη στιγμή τα περισσότερα διαθέσιμα, εμείς δεν του ζητήσαμε δανεικά.
Η χρηματιστηριακή κρίση έχει πλέον αρχίσει να μετατρέπεται για τα καλά σε κρίση των οικονομιών. Οι μαζικές απολύσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ και το κλείσιμο μικρών ή μεγάλων επιχειρήσεων είναι καθημερινές ειδήσεις. Τώρα η κρίση γίνεται πραγματικότητα. Διότι η μοναδική ουσιαστική ένδειξη κρίσης σε μία οικονομία είναι η ανεργία και η φτώχεια. Και αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος και για την Ελλάδα, η οποία οδεύει πλησίστια στην οικονομική καταιγίδα προσδοκώντας να καλύψει τα ελλείμματά της με νέο δανεισμό, σε μια εποχή που κανείς δεν δανείζει. Οι περισσότεροι Ελληνες έχουν συνηθίσει να ζουν με χαμηλό μισθό και να συμπληρώνουν το εισόδημά τους με μια δεύτερη ή και τρίτη δουλειά για να καλύψουν τις ανάγκες τους, έτσι με αυτή τη λογική κινδυνεύουν λιγότερο από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Το ερώτημα είναι αν αύριο θα έχουμε έστω και αυτόν τον χαμηλό μισθό.
Καθώς η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πλέον ότι η ελληνική οικονομία καταρρέει, έχει προσαρμόσει την πολιτική της σε έναν και μόνο άξονα: Να αποφύγει τις ευθύνες της.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει αμέσως οικονομική πολιτική και να επιδιώξει την τόνωση του εγχώριου ρυθμού ανάπτυξης προκειμένου να αποφύγουμε την ύφεση και τη φτώχεια. Αν δεν το κάνει, πρέπει να αλλάξουμε κυβέρνηση.
Αν οι δεκαετίες απο το ΄50 μέχρι το ΄80 ήταν οι δεκαετίες των βιομηχάνων και απο το ΄80 μέχρι σήμερα οι δεκαετίες των τραπεζιτών, τώρα αρχίζει η δεκαετία των εποπτών. Οι άνθρωποι που μέχρι σήμερα ήταν στο περιθώριο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, αυτοί των οποίων η παρουσία και μόνο ήταν κακός οιωνός, οι αντιπαθείς εσωτερικοί ελεγκτές, τα στελέχη με το αντιαναπτυξιακό ρόλο, αυτοί που «φρέναραν» την ανάπτυξη και την δημιουργική λογιστική, αυτοί σήμερα έρχονται στο επίκεντρο κάθε οικονομικής δραστηριότητας και κρίνουν το αν θα γίνει, πώς θα γίνει και γιατί θα γίνει κάθε συναλλαγή.
Δευτέρα, 10 Νοέμβριος 2008 10:33 | Γρηγόρης Νικολόπουλος

Παράλογη λογική

«Δεν μπορείς να είσαι λογικός σε έναν παράλογο κόσμο. Δεν είναι λογικό». Η δήλωση αυτή του βρετανού θεατρικού συγγραφέα Τζόε Ορτον επιβεβαιώνεται πλήρως στην Ελλάδα. Μερικά παραδείγματα:
Η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα δημιουργεί σε ολόκληρο κόσμο την ελπίδα για μια άλλη αμερική. Για μια Αμερική που πιστεύει στις διεθνείς συνεργασίες και οχι στα όπλα και στη βία. Η αλλαγή είναι σημαντική:
Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman