Για την κυβέρνηση της Αριστεράς πράγματι, ισχύει: το καλοκαίρι του 2016 δεν έχει διακοπές.

Απευθυνόμενος ουσιαστικά σε ένα κομματικό ακροατήριο, αποτελούμενο από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιους εκπροσώπους των λοιπών κομμάτων της Βουλής, τον Φ. Κουβέλη και τον Β. Λεβέντη, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε το απόγευμα της Δευτέρας για την συνταγματική αναθεώρηση, όπως την οραματίζεται.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις της τελευταίας περιόδου αναδεικνύουν μία παράμετρο του προβλήματος στον σημερινό κόσμο: την αδυναμία αντίληψης του προβλήματος από εκείνους που το διαχειρίζονται.

Όσοι έχουν πλέον «διαβάσει» τις κυβερνητικές πρακτικές και μεθοδεύσεις, κάπου κρατάνε πάντα μικρό καλάθι όταν ο Τσίπρας και η ομάδα του ανοίγουν ένα θέμα στην δημόσια συζήτηση.

Στον ορυμαγδό των (δήθεν) αποκαλύψεων του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ για το Σχέδιο Χ της κυβέρνησης Τσίπρα, αφότου αυτή διαισθάνθηκε ότι η διαπραγμάτευσή της με την Ευρώπη κατέρρεε, ιδιαίτερη αξία έχουν τα όσα αναφέρονται σε ένα βιβλίο που εξέδωσε μία από τις μορφές που συγκαταλέγονταν στην μυθολογία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το παιχνίδι με τα κανάλια είναι ίσως το δεύτερο πεδίο (έπειτα από την Παιδεία), στο οποίο η κυβέρνηση ασκείται στην πραγματική της αποστολή: την διακυβέρνηση της χώρας.

Θα μπορούσε να είναι απλώς μία ένδειξη σύγχυσης, μία συνέχεια σαββατιάτικης κουβέντας σε σύναξη της αριστεράς στο Φίλιον. Θα μπορούσε επίσης να είναι ένα επεισόδιο από αμφιθέατρο των δεκαετιών του ‘70-’80, όταν οι αριστεροί πλακώνονταν μεταξύ τους γιατί έτσι έπρεπε και έτσι δικαιολογούνταν ρόλοι, θέσεις και – σπανίως – πολιτικές.