Επιστρέφοντας από τα ταξίδια του στις Βρυξέλλες και την Σμύρνη και με τα αποτελέσματά τους να περιγράφονται στην καλύτερη περίπτωση ως αμφιλεγόμενα, ο Αλ. Τσίπρας είναι ξεκάθαρο πως στρέφεται στο πεδίο που γνωρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο: τον λαϊκιστικό παροξυσμό, τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση. 

Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο την Παρασκευή για μία ακόμη φορά ανέδειξε τον αυτισμό του ελληνικού πολιτικού «συστήματος». 

Χωρίς να προσφέρει «είδηση» όπως είχε μέσω διαρροών προαναγγελθεί, η συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο Star το βράδυ της Δευτέρας ήταν αποκαλυπτική, κατά κύριο λόγο για την αδυναμία του να αποδεχθεί σφάλματα, να αναλάβει ευθύνες και να πάρει κάποια πρωτοβουλία εκτονωτική της έντασης και της κοινωνικοπολιτικής κρίσης στην οποία περιδινείται η χώρα και με δική του ευθύνη. 

Ο Αλ. Τσίπρας ήταν εκείνος που απερχόμενος από την τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ διαπίστωσε δημοσίως ότι σε μία τέτοια περίσταση «αναδεικνύονται τα προβλήματα της Ενωσης», σε μία ένδειξη αδυναμίας να αντιληφθεί την σημασία των λέξεων και την επίπτωση των λεγομένων στην συγκεκριμένη συγκυρία: ήταν μία δήλωση ατυχής, από την στιγμή που η Ενωση και η Μεγ. Βρετανία κατέληξαν σε μία συμφωνία με στόχο την αποτροπή του Brexit.

Η Σύνοδος Κορυφής της 18ης Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες πιθανώς θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις δυσκολότερες - ίσως και χειρότερες - στην Ιστορία της Ενωσης.