Με πολλά χαρακτηριστικά μπορεί να συνδέσει κανείς τη γραφή του Τόμας Μπέρνχαρντ: Την επανάληψη, τον κατακερματισμένο λόγο, τους ψυχαναγκαστικούς ήρωες, την εναλλαγή του τραγικού και του κωμικού, τη βαθιά μελαγχολία. Ωστόσο, εκείνη η χορδή που φαίνεται να διαπερνά όλα τα προηγούμενα είναι η μουσική.