" Ο σεισμός ,οι πλημμύρες , οι φωτιές καταστρέφουν χιλιάδες σπίτια, πόλεις ολόκληρες, εκμηδενίζουν ζωές, ερημώνουν τα πάντα. Είναι μια κατάρα. Μια εκδίκηση της φύσης. Άγρια εκδίκηση. Απ΄ την οποία η Ελλάδα δεν γλυτώνει. Δεν απαλλάσσεται. Δεν θωρακίζεται. Δεν προφυλάσσεται. Αντιθέτως μάλιστα". Αυτό γράφω στο πρόλογο του βιβλίου μου "Ημερολόγια"  που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2018. Δυο μήνες μετά την κυκλοφορία, έγινε η Μάνδρα. Μετά, το Μάτι. Και τώρα, ο σεισμός στην Αθήνα. Δεν είμαι μάντης. Απλώς...σκεπτόμενος.

Είμαι κι εγώ ένας απλός άνθρωπος, όπως όλοι μας και κατά περιόδους, γίνομαι αρκετά παρορμητικός. Έτσι και το διήμερο μετά τις εκλογές. Αρχικά ηρέμησα και αγαλλίασα με το αποτέλεσμα. Αμέσως μετά, έπεσα σε …. περίσκεψη: Του «φτάνουν» οι 158 βουλευτές του Μητσοτάκη για να περάσει με άνεση και χωρίς αντιπολιτευτικές κραυγές όλα αυτά που έχει υποσχεθεί και αποφασίσει να κάνει και μάλιστα αμέσως; Τι εννοούσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πριν ακόμα ορκιστεί η νέα κυβέρνηση προειδοποίησαν ότι «θα μας βρείτε στα πεζοδρόμια»; Τι στάση θα τηρήσει ο κ. Τσίπρας στη Βουλή όπου η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας είναι – συγκριτικά με άλλες φορές- πιο άπειρη με τόσες νέες αφίξεις, με αποτέλεσμα ο Μητσοτάκης να πρέπει να βασιστεί στους παλαιότερους και πιο πεπειραμένους, κόντρα στις επιθυμίες του; Πως θα υλοποιηθούν σε χρόνο DT τα βασικά προτάγματα ( και όχι ως μεμονωμένες επιδιώξεις της επιθυμίας ατόμων) της νέας κυβέρνησης αφού το «κράτος» βρίσκεται στα χέρια άλλων, αντίθετης φιλοσοφίας ατόμων; Θα τους αλλάξει αμέσως όλους; Έχει επιλέξει τους κατάλληλους για να αναλάβουν ευθύνες; Πως θα λειτουργήσει μια πολυπρόσωπη ομάδα εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων μέσα στο πλαίσιο της ορθολογικής πραγματικότητας;

Η επιμονή με την οποία επανέρχεται στο «φόβο» της αποχής στις επερχόμενες εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφορά κυρίως την υποκειμενική θεώρηση της Νέας Δημοκρατίας ότι η διαφαινόμενη επικράτηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενδεχομένως και να «απειλείται» από μια ενδεχόμενα μειωμένη προσέλευση στις κάλπες, κυρίως από νεοδημοκράτες ψηφοφόρους οι οποίοι αισθανόμενοι βεβαιότητα για την επικράτηση της Ν.Δ., μπορεί και να … υποκύψουν στη θερινή ραστώνη και να μην πάνε να ψηφίσουν. Δεν το θέλει αυτό ο Μητσοτάκης κι αυτό είναι λογική. Αυτοδυναμία θέλει γι αυτό και ξαναζήτησε, σήμερα, 26 Ιουνίου από τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν γιατί αλλιώς… θα έχουμε εκλογές με απλή αναλογική τον… 15Αύγουστο!

Το κλείσιμο των Διαγνωστικών Κέντρων  και όσα επακολούθησαν μπορεί να τραυμάτισαν καίρια το προφίλ και των ίδιων των Διαγνωστικών Κέντρων αλλά και των εποπτευόντων φορέων , ωστόσο οι επιπτώσεις των αποφάσεων θα μπορούσε να αποβούν τόσο καταλυτικές- κυρίως λόγω προεκλογικής περιόδου και μεγάλης οργής εκ μέρους των απλών πολιτών- ώστε εξελίξεις αναμένονταν από ώρα σε ώρα. Άλλωστε όλοι μπορούν να κάνουν βλακείες ή να παίρνουν λανθασμένες αποφάσεις αλλά τα πάντα διορθώνονται όταν πρυτανεύει η λογική. Τουλάχιστον σε μεγάλο ποσοστό. Μια βλακεία παραμένει πάντα μια βλακεία. Αλλά - τουλάχιστον όταν διορθώνεται- , κάτι μπορεί να γίνει τέλος πάντων.

Ανεξάρτητα από τους πανηγυρισμούς των νικητών, τις …. οιμωγές των ηττημένων και τα παχιά λόγια αναλυτών, εξυπνάκηδων και ειδημόνων που «όλα» τα ήξεραν, «όλα» τα είχαν προβλέψει, «όλα» τα έβλεπαν να έρχονται αλλά το μόνο που δεν ήξεραν, δεν είχαν προβλέψει και δεν έβλεπαν να έρχεται ήταν η προσβλητική για τη Δημοκρατία μας αποχή. Ο δεύτερος γύρος των εκλογών, την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η επιβεβαίωση του φόβου μου ότι τελικά, δεν μας αξίζει το δικαίωμα της ψήφου για τα κοινά. Κι αυτό το αποδείξαμε μόνοι μας, οι ίδιοι, μην εξασκώντας το.

Δευτέρα πρωί-πρωί, λες και δεν ήξερα τι θα γινόταν, πήγα στην Τράπεζα ΟΧΙ για να εισπράξω αλλά για να πληρώσω κάποια καθυστερημένα, απ΄ αυτά που όλο και πληθαίνουν μήνα με το μήνα αλλά πρέπει με κάθε τρόπο να τα «τακτοποιήσουμε».