Τίποτα ανθρώπινο δεν είναι τόσο καλό ή τόσο τέλειο που ν’ αξίζει να μην αμφισβητηθεί. Πρόκειται για μια επίγνωση που σφράγισε ανεξίτηλα το ταξίδι μου που συνεχίζεται προς την αστείρευτη και συνεχή μάθηση. Κάποιοι πιστεύουν ότι έφτασαν ή ότι είναι φτασμένοι ή ότι δεν υπάρχουν νέα πράγματα που έχει να τους πει κάποιος άλλος. Εξ ου και η έκφραση –“τι να μου πεις εσύ τώρα”.

Μην φοβάστε να αποτύχετε παίρνοντας ρίσκα. Είναι αντικειμενικά γνωστό (there is no such thing as absolute objectivity), πως τα περισσότερα σπουδαία πράγματα έχουν θεμελιωθεί πάνω σε μια μακρά, ακλόνητη βάση αποτυχιών. Στη ζωή μου είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους ιδιαίτερης αξίας (και τους ευχαριστώ για τον ρόλο που έχουν παίξει στη διαμόρφωση των σημερινών απόψεών μου αλλά και για όσα πράγματα έμαθα από αυτούς είτε συμφωνούσα είτε όχι-άκου και λέγε μόνιμα ευχαριστώ για τις απόψεις των άλλων όποιες και αν είναι αυτές-). Σε κάποια συζήτηση, λοιπόν, που είχα κάνει με έναν από αυτούς τους μεγάλους καθημερινοφιλοσόφους, μπροστάρη και ιδιοκτήτη μίας γνωστής σε όλους, αξιοσέβαστης εταιρείας, μου είπε: «Αυτή η εταιρία που βλέπεις παιδί μου, είναι η 13η προσπάθειά μου. Στις προηγούμενες 12, απέτυχα.»

“Αν το κοράκι έχεις για οδηγό, στα ψοφίμια θα καταλήξεις”

Αξίζει τον κόπο σαν ηγέτες να αναθεωρήσουμε το επίπεδο της συναισθηματικής συναλλαγής μας με τον κόσμο. Όπως συμβαίνει με τις οικονομίες των χωρών, η ευημερία εξαρτάται από τον πλούτο που κυκλοφορεί. Αν σταματήσει, η οικονομία μπαίνει σε ύφεση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πλούτο της καρδιάς. Ενώ όλες οι πράξεις καλοσύνης είναι εκ προοιμίου υπέροχες, υπάρχει κάτι ακόμα πιο μαγικό. Το να τις κάνεις και να μην σου χρειάζεται να τις επικοινωνήσεις σε κανέναν. Ενώ πολλοί ηγέτες κάνουν συχνά πράξεις καλοσύνης, συνηθίζουν να τις αναφέρουν, αναζητώντας επιβράβευση. Η πιο ωραία αίσθηση στον κόσμο όμως είναι να κάνεις τις καλές πράξεις ανώνυμα.

Θα σας πω μια ιστορία...

O κόσμος χρειάζεται την αγάπη και τους καλούς τρόπους πολύ περισσότερο από όσο χρειάζεται τη λανθασμένα εννοούμενη και καθοδηγούμενη νοητική υγεία.

«Κάποτε σ’ ένα μακρινό χωριό, πριν πολλά πολλά χρόνια, ζούσε ένας άνθρωπος πολύ - μα πάρα πολύ - ηλικιωμένος.