Τον αποδιδόμενο στην Έμμα Γκόλντμαν αφορισμό «αν με τις εκλογές άλλαζε κάτι, θα ήταν παράνομες» δεν ξέρω πόσοι τον συμμερίζονται, νομίζω όμως ότι και απ' όσους τον αποδέχονται οι περισσότεροι προτιμούν να γίνονται εκλογές παρά να καταργούνται επισήμως ή να μετέχουν σ' αυτές υποψήφιοι ενός και μόνον κόμματος. Φυσικώ τω λόγω, σ' αυτούς τους περισσότερους δεν περιλαμβάνονται οι κρατούντες, για τους οποίους οι μεταβολές των εκλογών, ακόμη και αν δεν μπορούν να απειλήσουν το σύστημα, αναδιατάσσουν πάντως την κατανομή ισχύος με την οποία οι ίδιοι έχουν βολευτεί (άντε να συναλλάσσεσαι με καινούριους, να πρέπει να τους πείσεις, να τους λαδώσεις - όλα αυτά τα ανθρώπινα). Ωστόσο, ακόμη και οι κρατούντες δεν τολμούν να πουν στα ίσα ότι οι εκλογές πρέπει να καταργηθούν ως περιττές ή και επιβλαβείς – δεν είναι σικ, δεν ταιριάζει στο πνεύμα της εποχής κι όποιος το πει διακινδυνεύει γιαούρτι, αν όχι βαρύτερο προπηλακισμό.

Θα έχετε προσέξει ότι επιτείνεται σταθερά η τάση των πολιτικών να πετάνε μία οργισμένη παρόλα περί φοροδιαφυγής ως καρύκευμα σε ο,τιδήποτε λένε - ή μάλλον ως καρύκευμα που αποβλέπει να συγκαλύψει ότι δεν λένε τίποτε. Έχω κατά νου πρωτίστως ορισμένα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης (αρκετά των οποίων παραμένουν στη νυν), που έσπευδαν να υπενθυμίζουν πόσο μεγάλο δεινό είναι η φοροδιαφυγή ακόμη και όταν η προς αυτούς ερώτηση ήταν γιατί απέτυχαν στην περικοπή δαπανών ή γιατί διαψεύσθηκαν στο πρόγραμμα δανεισμού ή γιατί έκαναν μπάχαλο τον αθηναϊκό τουρισμό με τα ταξί ή γιατί υιοθετούν μέτρα έκδηλης αυθαιρεσίας και αναμφίβολης αποτελεσματικότητας διαλύοντας το λεγόμενο κράτος δικαίου. Βάζω στοίχημα ότι αυτοί οι τύποι, ακόμη και όποτε στήνουν καμιά γυναίκα σε ραντεβού, τη φοροδιαφυγή θα προβάλλουν ως δικαιολογία.

Θα το έχετε πιθανότατα δει σε κάποιο πρόσφατο μέιλ «to undisclosed recipients»- από αυτά που επικαλούνται ανύπαρκτα ονόματα επιστημόνων, λάθος χρόνους και εσφαλμένες χρηματικές αποτιμήσεις, διατηρώντας παρά ταύτα σημαντικό πυρήνα αλήθειας ή μάλλον σοφίας. Αν, λέει το μέιλ για να παραθέσω την ουσία του, τον Γενάρη του 2008 είχατε επενδύσει χίλια ευρώ σε μετοχές της Royal Bank of Scotland, σήμερα θα είχατε μετοχές αξίας  29 ευρώ. Αν είχατε προτιμήσει να τοποθετήσετε το ισόποσο σε μετοχές της Lehman Brothers θα είχατε .. 0 ευρώ. Αν όμως είχατε αγοράσει με το ποσόν αυτό καλό κρασί και το  είχατε πιεί, θα είχατε ακόμη κενές φιάλες αξίας 46 ευρώ.

Για τις συνδικαλιστικές κινήσεις τύπου ΓΕΝΟΠ – ή τύπου Φωτόπουλου, αν προτιμάτε- έχουν γραφεί πολλά, με επίκεντρο από τη μία την έλλειψη νομιμοποίησης των συνδικάτων να παρεμποδίζουν την εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων και από την άλλη την αιτίαση ότι τα φιλολαϊκά συνθήματα χρησιμοποιούνται από τα συνδικάτα ως προπέτασμα εντυπώσεων για την προώθηση συντεχνιακών συμφερόντων. Σ' αυτά δεν θα ήθελα να αναφερθώ εδώ παρά μόνο με δύο σημειώσεις. Πρώτη: όταν μιλάμε για πολιτική δράση, το νομικό επίπεδο δεν εξαντλεί το θέμα- ο πολιτικός αγώνας μπορεί να στρέφεται και εναντίον νόμων, στις δε εξάρσεις του και εναντίον Συνταγμάτων. Η κρίση ότι η τάδε συμπεριφορά παραβιάζει μία κείμενη διάταξη είναι νομική, ενδέχεται όμως ο ίδιος «παρατηρητής» που την εκφέρει να αποτιμά τη συμπεριφορά αυτή θετικά από άποψη πολιτικής ρήξης. Πρέπει να είναι κανείς πιο θετικιστής και από τον ...Κέλσεν για να ταυτίζει το δίκαιο με τον νόμο. Δεύτερη: το λαϊκιστικό προπέτασμα δόξα τω Θεώ ανθεί στις τοποθετήσεις και των κυβερνήσεων και των κομμάτων τόσο, ώστε να μην είναι αποκλειστικό αμάρτημα των συνδικάτων.

Κύριο άρθρο εφημερίδας διεκήρυσσε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου για το 2009 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι έφεραν και πάλι το βάρος του φόρου εισοδήματος, όπερ σημαίνει ότι οι λοιποί φοροδιαφεύγουν, άρα καλά κάνει το κράτος και συλλαμβάνει με τη διαδικασία του αυτόφωρου τους φοροφυγάδες (ώστε, συμπληρώνω, να δημοσιευθούν οι ανάλογοι τίτλοι και φωτογραφίες και μετά να αφεθούν –ορθότατα- ελεύθεροι από τον εισαγγελέα ή τον ανακριτή μέχρι να δικαστούν). Aνάλυση τυπική της νεοελληνικής μας λογικής. Όχι μόνον επειδή το φορολογικό βάρος των μισθωτών είναι άσχετο με το αυτόφωρο ως διαδικασία, αλλά και επειδή στο ίδιο το πρώτο θέμα η εφημερίδα – και δεν είναι η μόνη- δεν έκανε καν τον κόπο να συσχετίσει τους αριθμούς που η ίδια παρέθετε.

Πριν από χρόνια ο Πανιώνιος έπαιζε εντός έδρας με τον Άρη (εννοώ μπάσκετ, φυσικά). Κατά περίεργο τρόπο τα πράγματα πήγαιναν καλά, τα αστέρια του -τότε- μεγάλου Άρη είχαν μπλοκαριστεί και όλοι ήλπιζαν στη μεγάλη νίκη όταν ανέλαβε δράση ο ...Μισούνοφ.

Δεν ξέρω τις ειδικότερες περιστάσεις υπό τις οποίες η συλληφθείσα για οφειλές ΦΠΑ επιχειρηματίας της συμπρωτεύουσας βρέθηκε να χρωστάει στην Εφορία ούτε τον βαθμό της ευθύνης της - αυτά θα πρέπει να αποτιμηθούν από τον φυσικό δικαστή της. Ξέρω μόνο ότι το τεκμήριο αθωότητας ως νομική εγγύηση ισχύει και στην περίπτωση αυτή καθώς και ότι το αυτόφωρο, όπως όλες οι βασικές ποινικές ρυθμίσεις, πρέπει να ισχύει ενιαία για όλα τα αδικήματα και όχι να υφίσταται ιδιώνυμο δρακόντειο πλαίσιο ειδικά για τις φορολογικές παραβάσεις.