«Ρέιλι

Τα μισά από τα κακά που γίνονται σ' αυτόν τον κόσμο
 οφείλονται σε ανθρώπους που θέλουν να αισθάνονται σπουδαίοι.
Δεν έχουν πρόθεση να κάνουν κακό- αλλά το κακό δεν τους ενδιαφέρει.
Ή δεν το βλέπουν ή το δικαιολογούν.
Επειδή είναι απορροφημένοι στην ατέλειωτη πάλη
Του να έχουν καλή γνώμη για τον εαυτό τους.

Επανέρχομαι μετά από μάλλον μακρά απουσία, οφειλόμενη κυρίως στην εγγενή δυσφορία παντός θηλαστικού να εγκαταλείψει τη φυσική του στάση (δηλαδή την αδράνεια) και δευτερευόντως στο αίσθημα πως ό,τι και να γράψουμε δεν έχει και πολύ νόημα (για την ακρίβεια, έχει περιορισμένο νόημα ως σκέψη και μηδενικό από πλευράς αποτελέσματος).

Μετά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταθέσει το δικό του αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, υπολείπεται μία ανάλογη νομοθετική άσκηση από το ΚΚΕ για να γίνει η κέντα – αν και η πληρότητα του κοινοβουλευτικού διαλόγου θα προϋπέθετε ενδεχομένως και ένα (αντι)ρατσιστικό νομοσχέδιο από τη Χρυσή Αυγή καθώς και περί το ζήτημα πρωτοβουλίες της «κοινωνίας των πολιτών», ώστε να έχουμε πολλά – πολλά νομοσχέδια που θα μας βρίσκουν παντελώς αδιάφορους και όχι μονάχα ένα ή δύο.

Θάνατος είναι οι νόμοι που κολάζουν

τους φερομένους επιόρκους πριν κριθούν,
θάνατος εκείνοι που ζητωκραυγάζουν,
την αρετή τάχα ότι υπηρετούν.

Η γερμανικής έμπνευσης δήμευση ποσοστού των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο μπορεί να –και έχει ήδη- σχολιαστεί από πολλές πλευρές, μία (μόνο) των οποίων είναι η γερμανική λογική απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εν αναμονή των όσων δραματικών εξελίσσονται στη χώρα, θα περιορισθώ σε δύο σημεία που έχουν να κάνουν με την Ελλάδα.

Αντιγράφω από το «Πόλεμος και Ειρήνη» την άποψη του Λέοντος Τολστόι για τον Γερμανό στρατηγό Πφουλ, μέλος του επιτελείου του Τσάρου κατά τους ναπολεόντειους πολέμους και την εισβολή στη Ρωσία (όταν ευτυχώς για τη χώρα αυτή ανέλαβε αρχιστράτηγος ο Κουτούζοφ):

«Εσχάτως», θα έλεγε ο Χάινριχ Μπελ, «γίνεται πολύς λόγος περί του νόμου και της τάξεως.» Πολιτικοί και σχολιογράφοι, με αφορμή το μετρό και τη βίλα Αμαλία, αποθεώνουν τον νόμο και την τάξη, άλλοι –με αντίθετο πολιτικό πρόσημο- λένε ότι αυτά «δεν θα περάσουν», ακόμη και ο Κ. Σημίτης εξέφρασε με άρθρο του την ανησυχία του για το «κράτος δίκαίου».