Η συμμετοχή ενός κοριτσιού με μαντήλα σε μία παρέλαση εθνικής επετείου, με την σημασία, τα χαρακτηριστικά και τον συμβολισμό που έχει η 25η Μαρτίου για την Ελλάδα και την Ευρώπη, προφανώς και είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Ειδικότερα δε στην σημερινή συγκυρία και υπό την επήρεια της ανοιχτής σύγκρουσης του Ισλάμ με την Δύση, το ζήτημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. 

Με το μέλλον της Ευρώπης άδηλο και πάντως δυσοίωνο έπειτα και από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Βρυξελλών, πολλαπλά προβλήματα της Ενωσης αναδύονται και πιέζουν για λύση - η οποία δεν είναι ορατή.

Η Ελλάδα πέφτει, όχι όσο ηρωικά μαχόμενη νομίζει ή (δεν) καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός της, αλλά πέφτει. 

Οσο η εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης που αναδύεται με το προσφυγικό πρόβλημα εκφεύγει κάθε λογικής, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης στην Ειδωμένη καταρρίπτουν κάθε κυβερνητικό επιχείρημα, η Σύνοδος Κορυφής της ερχόμενης εβδομάδας μοιάζει με την Μεγάλη Ανατριχίλα για την χώρα και την Ευρώπη εν συνόλω. 

Επιστρέφοντας από τα ταξίδια του στις Βρυξέλλες και την Σμύρνη και με τα αποτελέσματά τους να περιγράφονται στην καλύτερη περίπτωση ως αμφιλεγόμενα, ο Αλ. Τσίπρας είναι ξεκάθαρο πως στρέφεται στο πεδίο που γνωρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο: τον λαϊκιστικό παροξυσμό, τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση. 

Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο την Παρασκευή για μία ακόμη φορά ανέδειξε τον αυτισμό του ελληνικού πολιτικού «συστήματος». 

Χωρίς να προσφέρει «είδηση» όπως είχε μέσω διαρροών προαναγγελθεί, η συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο Star το βράδυ της Δευτέρας ήταν αποκαλυπτική, κατά κύριο λόγο για την αδυναμία του να αποδεχθεί σφάλματα, να αναλάβει ευθύνες και να πάρει κάποια πρωτοβουλία εκτονωτική της έντασης και της κοινωνικοπολιτικής κρίσης στην οποία περιδινείται η χώρα και με δική του ευθύνη.