Οι έμποροι γκρινιάζουν για τη μείωση του τζίρου και συνήθως η γκρίνια κορυφώνεται την περίοδο των εορτών. Και πάλι καλά, πρέπει να λένε, που υπάρχουν ακόμη αφελείς Έλληνες και ψωνίζουν από τους Έλληνες εμπόρους. Γιατί; Μα διότι έχουν εξωφρενικά ακριβές τιμές. Τιμές συχνά πολλαπλάσιες αυτών που υπάρχουν για τα ίδια προϊόντα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και φυσικά ακόμη φθηνότερα είναι όλα τα προϊόντα αν αγορασθούν μέσω Διαδικτύου. Θα ήταν αδικία να αναφέρουμε παραδείγματα, διότι όλες ανεξαιρέτως οι τιμές είναι υψηλότερες στην Ελλάδα.

 

Η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε ένα στοίχημα με την παραοικονομία το οποίο αν παιζόταν στα γραφεία στοιχημάτων και κερδιζόταν θα είχε απόδοση μεγαλύτερη από 1.000. Είναι αμφίβολο αν ένας στους χίλιους Ελληνες πιστεύει ότι μπορεί μια κυβέρνηση να εντάξει την παραοικονομία στην επίσημη οικονομία, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να εξαλείψει τη διαφθορά από τον δημόσιο τομέα. Και δεν είναι παράλογοι οι 999 που πιστεύουν ότι δεν μπορεί. Η ελληνική οικονομία- αλλά και η ελληνική κοινωνία γενικότερα- είναι δομημένη στη λογική του ρουσφετιού, του άδικου κράτους, των διεφθαρμένων δημοσίων υπηρεσιών, του λαδώματος και της μίζας.

 

Είναι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας τόσο απελπιστική όσο περιγράφεται στα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης; Οχι αλλά μπορεί να γίνει. Και θα γίνει αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει κατά σειράν να κάνει τρία πράγματα. Πρώτον, να καθησυχάσει τις διεθνείς αγορές αντί να τις τρομοκρατεί. Δεύτερον, να λάβει άμεσα μέτρα - εκτός κοινωνικού διαλόγου - για την πάταξη της φοροδιαφυγής και τον περιορισμό της σπατάλης. Τρίτον, να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Και τα τρία είναι εφικτά και είναι απορίας άξιον γιατί δεν τα έχει κάνει ως σήμερα.

Η παράταση που κέρδισε η ελληνική κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες για να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία για τη χώρα. Μια ευκαιρία ώστε να αλλάξουν πολλά στη λειτουργία του ελληνικού Δημοσίου. Ηδη ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδης, ο οποίος ανέλαβε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, δηλαδή τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, σκοπεύει να αλλάξει το σύστημα έγκρισης των πιστώσεων και να το κάνει σε 12μηνη βάση. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα θα γίνεται συστηματικός έλεγχος των δαπανών κάθε υπουργείου γραμμή προς γραμμή, ώστε να μην υπερβαίνουν οι δαπάνες τις προϋπολογισμένες. Η δυσκολία στην προσπάθεια αυτή θα είναι να ξεχωρίσουν οι παραγωγικές δαπάνες από τις σπατάλες, ώστε η μείωσή τους να μην επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του κράτους. Οι δαπάνες όμως είναι η μία όψη του προβλήματος. Η άλλη είναι τα έσοδα και εδώ βρίσκεται το κλειδί για την επιτυχία του υπουργού Οικονομικών.

Ο διάλογος για το Ασφαλιστικό θα ξεκινούσε σήμερα, αλλά δεν ξεκίνησε. Δεν ξεκίνησε διότι το ΠΑΜΕ είχε αποκλείσει τις πόρτες των υπουργείων Εργασίας και Εσωτερικών, η ΑΔΕΔΥ απεχώρησε και η ΓΣΕΕ δεν προσήλθε καν. Δεν περίμενε κανείς ότι ο διάλογος για το πιο «καυτό» θέμα της εποχής μας δεν θα διεξαγόταν με μεγάλες δυσκολίες. Το θέμα, όμως, είναι να αρχίσει. Να ακούσουμε τι έχει να προτείνει η νέα κυβέρνηση. Να φέρουν συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων.

Η πορεία του ελληνικού χρηματιστηρίου τους επόμενους μήνες δεν θα είναι εύκολη. Και δεν έχει κανένα λόγο να είναι εύκολη. Το Χρηματιστήριο παρουσίασε το 2009 μια πολύ καλή απόδοση με τις ισχυρότερες επιχειρήσεις της χώρας να εμφανίζουν αύξηση των τιμών των μετοχών τους πάνω απο 100% σε λιγότερο απο ενα χρόνο. Και αυτό συνέβη σε μια εποχή που η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν η χειρότερη απο κάθε άλλη φορά. Και δυστυχώς η ελληνική οικονομία παραμένει σε άθλια κατάσταση ενώ το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ακόμη δεν έχει εντοπίσει τα μέτρα εκείνα που θα μας βγάλουν απο την κρίση.

Εχουμε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες όταν αναφερόμαστε στο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας να σκεφτόμαστε το δημοσιονομικό πρόβλημα, δηλαδή το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου βρίσκεται στις Βρυξέλλες σε εξαιρετικά δυσμενή θέση και προσπαθεί να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους ότι τα μέτρα τα οποία θα λάβει θα περιορίσουν σταδιακά το δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Δυστυχώς το πρόβλημα που έχει τις ημέρες αυτές ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν είναι το μόνο ούτε το σημαντικότερο πρόβλημα της οικονομίας μας. Ουσιαστικά αυτό δεν είναι οικονομικό πρόβλημα, αλλά ηθικό. Οφείλεται σε έναν συνδυασμό φοροδιαφυγής, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, συνεπώς με αποτελεσματικούς ελέγχους και με αυστηρές ποινές μπορεί κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί.