«Οι περιουσίες των ιδιωτών, είτε αποκτήθηκαν με αγορά, είτε από κληρονομία, είτε από συμμετοχή στα αγαθά κάποιας ομάδας ανθρώπων, δεν συμπεριελήφθησαν κατά κανένα τρόπο, ούτε ρητά ούτε κατά συμπέρασμα, στις ασφάλειες που έλαβε ο πιστωτής του κράτους. Δεν πέρασαν καν από το νου του, όταν έκανε τη συμφωνία δανεισμού. Ήξερε πολύ καλά ότι το Δημόσιο, είτε εκπροσωπείται από μονάρχη είτε από κοινοβούλιο, δεν μπορεί να δώσει ως εγγύηση παρά μόνο τη δημόσια περιουσία – και δεν μπορεί να έχει δημόσια περιουσία παρά μόνον όση πηγάζει από μία δίκαιη και αναλογική επιβάρυνση των πολιτών. Αυτή υπόκειται στις αξιώσεις του πιστωτή του κράτους – και καμία άλλη.»

Έντμουντ Μπερκ, Στοχασμοί για την επανάσταση στη Γαλλία. (μτφρ. δική μου – sorry Edmund.)

Κέρδισε το «δημοψήφισμα» ο κ. Τσίπρας; Όλα δείχνουν πως όχι – με πρώτη αιτία ότι ο κ.Τσίπρας δεν είναι αρμόδιος να προκηρύσσει δημοψηφίσματα ούτε να εκμαιεύει κατά το δοκούν γενικά πολιτικά συμπεράσματα από ψηφοφορίες που αφορούν άλλο θέμα – όπως π.χ. να μεταφράζει το εκλογικό σεξ απήλ της κ.Δούρου σε ανεπιφύλακτη στήριξη των ψηφοφόρων της προς το δικό του πρόσωπο (πολύ λιγότερο, υποθέτω, προς το πρόσωπο του κ. Λαφαζάνη). Υπ' αυτήν την έννοια, το δημοψήφισμα δεν μπορούσε να κερδηθεί, γιατί δημοψήφισμα δεν υπήρξε.

To 2008, λίγο πριν από τις εκλογές που ανέδειξαν τον Ομπάμα πρόεδρο των ΗΠΑ (για την πρώτη θητεία του), ο Ανατόλ Καλέτσκι είχε υπενθυμίσει σε άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου ότι οι εκλογές δεν έχουν μόνο τη διάσταση της επιλογής για το μέλλον, αλλά και εκείνη της κρίσης- και αποδοκιμασίας- του παρελθόντος.

Δεν ξέρω αν οφείλεται στην (ξεθυμασμένη) ανάμνηση των χρυσών σελίδων του Ζώρα Τσάπελη ως κινηματογραφικού εισαγγελέα ή στη γοητεία της νέας γενικής εισαγγελέως της Κριμαίας (αυτήν όμως τη γνωρίσαμε πολύ πρόσφατα, άρα μάλλον πρέπει να αποκλειστεί ως αιτία). Πάντως, στην Ελλάδα (και όχι μόνο) παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μία κάποια εισαγγελο-λαγνεία, όλως αναντίστοιχη με τις ιστορικές εμπειρίες της χώρας που είχαν μεταβάλει εισαγγελείς και στρατιωτικούς επιτρόπους μάλλον σε φόβητρα παρά σε ενσαρκώσεις δικαίου.

Οποία αδικία. Οι Βρετανοί δικαστές δεν συμμερίζονται, ως φαίνεται, την αίσθηση επείγοντος των Ελλήνων εισαγγελέων και ανακριτών, που μετά από μήνες έρευνας εκδίδουν αίφνης εντάλματα σύλληψης ή αποφάσεις προφυλάκισης. Εξ ου και η δίκη για το αίτημα έκδοσης του ζεύγους Γριβέα αναβλήθηκε, όπως διαβάσαμε, και πάλι.

«Δεν πρέπει να αποτρέπετε τους ανθρώπους να κάνουν [σ.σ. ή να λένε] το σωστό για λάθος λόγους... Ο φόβος μήπως βρεθείς με κακή παρέα δεν είναι έκφραση πολιτικής αγνότητας- εκφράζει έλλειψη αυτοπεποίθησης».
Άρθουρ Κέσλερ